Geen herfstvakantie zonder een dosis vitamine Zee!

Het weer valt tegen in de herfstvakantie. Er wordt zowat de hele week lang regen voorspeld. Toch willen we graag een paar dagen naar zee – geen plek is beter om het hoofd leeg te maken.

Een natte donderdag…

Op donderdag vertrekken we kort na het ontbijt richting Oostende: een stad die door haar veelzijdigheid nooit verveelt. Het is er fijn wandelen, je kan er in wat winkeltjes snuisteren en een vleugje cultuur opsnuiven

De auto zit goed vol: voor het eerst nemen we Billie mee naar zee!

Bij aankomst in Oostende valt de regen met bakken uit de lucht. We lunchen bij Taverne James op de Buylstraat. Er staan niet veel vegetarische gerechten op de kaart maar omdat het zo hard regent, hebben we niet veel zin om lang te zoeken of nog verder te wandelen. We vinden er allemaal iets lekkers. Na de lunch is het droog genoeg om op de dijk te gaan uitwaaien.

Omstreeks 16u wandelen we naar Hotel Rubens op de Visserskaai. In het bijhorende café warmen we op bij een kopje koffie. Het is een gezellig ouderwets café waar nostalgische jaren ’80 muziek door de boxen klinkt. Ook Billie voelt zich er meteen thuis: hij krijgt er de nodige aandacht én bovendien ook een snoepje.

We halen de bagage uit de auto en installeren ons in onze kamers. Wat is het toch een natte, kille dag vandaag. We lezen wat en gaan dan weer op pad.

Avondeten doen we vandaag bij Moretti. Bij deze Italiaan aten we al eerder – zowel de pizza’s als de pasta’s zijn er erg lekker en het personeel is vriendelijk. Billie is erbij en zit de hele maaltijd rustig onder de tafel aan onze voeten.

Na de korte wandeling naar ons hotel duiken we onder de wol, nat, uitgewaaid en moe maar oh zo blij dat we er nog eens tussenuit zijn!

… en een zonnige vrijdag

Iedereen heeft goed geslapen en staat op met een knorrende maag. Op de eerste etage van Hotel Rubens komt de geur van verse koffie ons tegemoet. In de ruime, lichte zaal staat een uitgebreid ontbijtbuffet klaar. De zaalverantwoordelijke heet ons welkom en biedt een kopje koffie, thee of chocolademelk aan en vraagt wie zin heeft in een omelette. Die maakt ze vers klaar. We doen ons tegoed aan al het lekkers en blijven nog even natafelen.

Dan is het tijd om onze spullen in te pakken. We brengen alles naar de auto en wandelen dan naar de dijk. Het is prachtig weer vandaag. De zonnestralen doen zoveel deugd en de helderblauwe hemel geeft meteen een pak energie. We laten Billie voor het eerst in het zand spelen. Dat vindt hij in eerste instantie maar niks. Thuis verandert hij als hij de kans krijgt spontaan in een mini-graafmachine, nu kijkt hij me verward aan als ik hem aanspoor tot graven! Heel misschien hebben we zelfs een beetje voorgedaan hoe het moet, een put graven in het zand… Al snel is hij uitgespeeld en kreffelt hij weer de dijk op.

Nu wandelen we naar de Vlaanderenstraat. Daar gaan we het vernieuwde Ensorhuis bezoeken. Een verslagje daarover volgt later. Het bezoek duurt ongeveer anderhalf uur.

Intussen is het middag en hebben we honger. De kinderen hebben zin in pannenkoeken als lunch. Vaak kan je pas vanaf 14 u pannenkoeken krijgen in een brasserie aan de kust, dus we moeten even zoeken tot we een plekje vinden waar dat kan. Dan herinnert dochterlief zich de plek waar ze ‘de allerbeste pannenkoeken ooit’ hebben, de plek waar ze met Opa en Oma is geweest na een optreden van K3. Ze leidt er ons zonder talmen naartoe. Na onze lunch wandelen we tot aan de Koninklijke Gaanderijen en weer terug. Billie wandelt dapper mee, maar we zien dat hij het best koud heeft. Misschien moeten we toch eens op zoek gaan naar een jasje voor hem. We sluiten de namiddag af met een wandeling door de stad (een bezoek aan Oostende is niet compleet als je niet even bij Corman gepasseerd bent) en gaan bij Rubens nog een kopje koffie drinken.

Dan zit het er weer op, dit leuke reisje. Te kort om alles te doen waar we zin in hadden, maar lang genoeg om onze batterijen weer op te laden! Tot snel, Oostende!